Dag 10: Lake Apopka Wildlife Drive, Celebration en Outlet shopping

Wat is het toch heerlijk om het ook weer eens een keer rustig aan te kunnen doen. Pas na 10-en zijn we onderweg naar Lake Apopka Wildlife Drive. We rijden circa drie kwartier naar het noorden en rijden dan de wildlife drive op. Bij het bord kunnen we een plattegrond van de omgeving meenemen.

We rijden rustig over het kiezelstenen pad. We zijn niet de enige en dan zien we ineens een alligator in het water liggen. We rijden verder en zien dan weer een alligator liggen. Deze wildlife Drive blijkt vol met alligators te zijn. Op een gegeven moment zijn we maar opgehouden met tellen, maar ik schat dat we een alligator of 40 gezien hebben onderweg.

Iets verderop parkeren we de auto bij Historical Pump House en besluiten we om een stukje te gaan lopen. Aan de andere kant van het water zien we een alligator langs de kant liggen, maar blijkbaar kun je daar gewoon langslopen. Er zijn er genoeg die er vlak langs lopen.

Ook zien we in de takken daar een roofvogel zitten. Dat is al zo lang een wens van me,… om zo’n grote vogel mooi op beeld vast te kunnen leggen. Maar de vogel zit toch net wat te ver weg voor een mooie foto. Hopelijk zit hij er zo nog als we langslopen.

Het geluid van alle vogels, eenden en waterhoentjes om ons heen maakt het zo rustgevend. Je wordt er gewoon helemaal zen van. Dan zijn we bijna bij de alligator langs de weg.

De vogel zit er ook nog. Jeuh! Wat een prachtbeest. De alligator blijft gewoon liggen langs de kant. We lopen op nog geen twee meter afstand langs hem heen. Dan stappen we weer in de auto en rijden we langs het meer af. Iets verderop zien we weer een prachtige vogel op een tak zitten. Deze zit vlak langs de weg. Zul je net zien, hoe dichterbij we komen, dat hij dan wegvliegt. Maar nee! We stoppen gewoon vlak langs hem. Hij heeft net een vis gevangen en deze is hij heerlijk aan het verorberen.

Hij kijkt af en toe om zich heen of wij geen gevaar voor hem zijn. Nee hoor, wij genieten gewoon met volle teugen. Achter ons heeft zich inmiddels een lading auto’s verzameld. Laten we maar doorrijden, zodat zij ook kunnen genieten van deze prachtige vogel.

Pas twee-en-half-uur later rijden wij de wildlife drive pas weer af. Wat een prachtig natuurgebied! We besluiten om richting Celebration te rijden. Eigenlijk een standaard bezoekje als we in Orlando zijn. Via de turnpike rijden wij in een ruim een half uur naar Celebration.

Het is even zoeken naar een plaatjes, want de straat naar Kilwin’s is afgesloten. Maar uiteindelijk vinden we een plekje langs de kant op Eastdrive Park. We lopen door de hoofdstraat richting Kilwin’s. Het lijkt alsof er een soort van braderie opgesteld wordt.

Maar eerst willen we een bezoekje brengen aan het toilet. We moeten echt nodig plassen. Maar bij Kilwin’s is de toilet in een soort van verbouwing. Ik weet dat ik bij het park ook ooit naar het toilet ben geweest, dus lopen we daarheen. Maar ook die is gesloten. Jeetje zeg, we houden het bijna niet meer. Ietsjes terug is een restaurant. Laten we daar maar gewoon naar het toilet gaan dan. Jeetje, dát lucht op. We lopen naar Kilwin’s en bestellen alle vier een ijsje. Ofja, zeg maar gerust een hele IJS. Martijn bestelt een Banana Fudge Pie ijs, mijn vader gaat voor de Old Fashion Vanilla, mijn moeder kiest voor Chocolate Chip Cookie Dough en ik ga voor een ijsje met rum rozijnen.

We gaan buiten in de zon op een bankje zitten. Jeetje, wat is het warm. Heerlijk zeg. Dan zien we een tafeltje vrij komen in de schaduw. Dat is eigenlijk toch wel lekkerder. In de zon is het gewoon echt te warm. Nadat we ons ijsje op hebben, lopen we nog even wat rond, maar lopen dan al snel weer terug naar de auto. Een rondje om het meer zit er vandaag niet in.

We stellen de Tom Tom in op de Orlando Vineland Premium Outlets. We gaan niet uitgebreid shoppen, maar doelgericht. Kan dat? Ja zeker wel Op de planning staat: Skechers, Levis en Gap. Als we bij de outlets aankomen, rijden we minutenlang over het parkeerterrein, maar nergens is plaats. Je kunt bij deze outlets ook parkeren in de garage, maar dat kost 10 dollar. Dat vinden we uiteraard zonde. Maar na twintig minuten rondrijden over het parkeerterrein, besluiten we om toch maar eieren voor ons geld te kiezen en de tien dollar te betalen. In de garage is echt nog genóég plek.

Als eerste lopen we naar Levis en ik slaag daar voor drie broeken. Dat is mooi, want één broek kost 55 dollar. Twee broeken 45 dollar per stuk en vanaf drie stuks betaal je nog maar 40 dollar per stuk. Top. Mooie deal. Daarna lopen we naar de Disney Outlet. Eigenlijk niets op de planning om te kopen, maar ach.. Tis Disney he. Toch wordt onze Credit Card hier ook weer gebruikt. Ik zie voor mezelf een geweldige foute kersttrui mét ingebouwde lichtjes. Dat krijg je als het nét kerst is geweest, dan betaal je nog maar 20 dollar voor een Disney trui.

Dan lopen we via de foodcourt naar de andere kant. Toch leuk om langs die eettentjes te lopen en overal een stukje te mogen proeven. We lopen verder en komen dan uit bij Skechers. Pas het tweede paar krijg je 50% korting. Dus Martijn koopt een paar, mijn moeder koopt een paar en ik koop er zelfs twee. Hierdoor krijgen we op twee paar korting. Goed geregeld, al zeg ik het zelf. Iets verderop zit de Gap Outlet. Eigenlijk willen we alle vier weer een nieuwe vest. Mijn vader ziet een hele mooie blauwe, maar deze is er niet meer in zijn maat. Ook wij zien allemaal een leuke, maar we besluiten om naar Lake Buena Vista Outlet te rijden, om te kijken of ze wellicht de blauwe in mijn vaders maat hebben. Kopen we onze vesten ook gewoon daar. Voordat we bij de auto zijn, lopen we nog een parfumerie binnen. Mijn moeder is op zoek naar Gloria vanderBilt douchegel, maar nergens hier in Amerika nog kunnen vinden. Ook hier geen Gloria. Ik word tegengehouden om een geurtje te ruiken. Oef, die ruikt eigenlijk best lekker. Ze laat me er nog een paar ruiken. Jeetje, ze maakt het me wel moeilijk hoor. Maar Black van Kenneth Cole ruikt wel errug lekker. Martijn blijft hangen bij de Tommy Bahama Maritime Journey. Weet de verkoopster ons toch goed te strikken, aangezien we met de twee geurtjes naar buiten lopen.

Bij de Gap in Lake Buena Vista slagen we alle vier voor een vest. Mooi zo. Dan rijden we terug naar ons appartement. We parkeren de auto, leggen de spullen binnen en lopen dan naar Chili’s, iets verderop op de 192. Martijn en ik willen graag een biertje bij het eten, dus vandaar dat we de auto laten staan. Onderweg stoppen we bij een souvenirswinkel. Mijn vader spaart petjes van de landen waar hij is geweest, dus die van USA mag niet ontbreken. Normaal betaalt hij hier een euro of tien voor. Maar hier kosten ze maar 4 dollar. En koop je er drie, dan betaal je 10 dollar. Ofwel: mijn vader heeft er drie stuks uitgekocht. Twee van de USA en eentje met Florida erop. Top!

Iets verderop zit de Aldi. Laten we daar ook eens naar binnen gaan en kopen daar nieuwe aardbeitjes voor bij het ontbijt en ook wat plakken kaas. Dan lopen we naar Chili’s. Het is redelijk druk, maar na een minuut of 20 mogen we gaan zitten aan een tafel. We besluiten om voor het “$25 for 2” te gaan. Ofwel: één voorgerechtje delen, dan ieder een hoofdgerecht en een nagerechtje ook weer om te delen. En dat allemaal voor maar 25 dollar. Als voorgerecht kiezen mijn ouders voor de uienblaadjes (een soort blooming onion, maar dan losse stukjes). Wij gaan voor de chips met guacamole. Als hoofd gaan mijn moeder en ik voor de Cajun kippasta, mijn vader voor de ribs en Martijn bestelt de Bacon Ranch Chicken Quesadillas. Martijn en ik nemen er uiteraard een biertje bij, want we hoeven tenslotte niet meer te rijden. Blijkt het vandaag “2 voor de prijs van 1” te zijn. Dat is al helemaal mooi. We vragen wat precies hun ‘Sam Adams Seasonal” is. Maar onze serveerster begrijpt niet goed wat we bedoelen. Ze vertelt ons dat het gewoon ‘seasonal’ is. Ze drinkt zelf helemaal niet, dus weet helemaal niet wat we bedoelen. Martijn vraagt dan of ze het wellicht aan haar manager kan vragen, want het aanbod van seasonal is per seizoen verschillend. Het blijkt Cold Snap te zijn. Volgens haar collega een ‘lager bier’. Maar als we het opzoeken blijkt het een witbiertje te zijn. Voor ons helemaal top, maar dat is geen lager bier hoor. Ach ja.

Het voorgerecht komt en zien dan dat het een behoorlijke bak met chips is. Jeetje, en dat allemaal in die prijs van 25 dollar? Daarna komt ons eten en zien we dat er bij de rips ook gewoon wat bijgerechten zit. Iets wat niet op het menu staat. Prima, alleen… mijn vader lust geen mais. We vragen of hij wellicht koolsla ervoor in de plaats kan krijgen. Uiteraard kan dit. Het smaakt ons alle erg goed, maar het is wel veel hoor.

Als nagerecht vragen we of we de cheesecake mee naar huis mogen nemen. Dat zal vast van de week nog wel lekker smaken bij de koffie in ons appartementje. En omdat we toch te voet zijn, bestellen Martijn en ik nog een cocktail om het af te leren. Nadat we ons buikje volgegeten en gedronken hebben, vragen we de rekening op via het betalingsapparaat wat op tafel staat. We zien dat er voor de koolsla toch apart 2 dollar is gerekend. Dat is eigenlijk niet netjes, want nergens is te lezen wát er precies bij het gerecht zit. Ook is dit ons niet verteld. Vaak vertelt de serveerster nog wat er precies bij zit met de vraag of dat prima is. Maar dat heeft ze toch echt niet gedaan. Martijn wil eigenlijk voor die twee dollar niet gaan zeuren. Ach ja, dan maar wat minder fooi. Is het ook opgelost.

We lopen weer terug naar ons appartement. Inmiddels is het behoorlijk afgekoeld. Eenmaal terug in ons eigen stekje drinken we nog een kop koffie en gaan mijn ouders slapen. Martijn en ik blijven nog gezellig op om de foto’s uit te zoeken en het verslag te tikken. Morgen staat Seaworld op de planning. Weer eens wat anders dan Universal of een Disneypark